Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1887 No272 part9.png

 — Po co bezpotrzebnie niepokoić Blankę?... Po co ją martwić? — myślał sobie. — Najlepiej niechaj nic o tem nie wie. Czyż mam prawo zdradzić nawet przed własną żoną zaufanie Joasi? Czyż mam prawo rozgłaszać tajemnicę, co się przypadkowo z serca wydarła?
 O dwadzieścia kroków od miejsca omdlenia wychowanki, znajdowała się grota malowniczo ułożona z kamieni, do której wejście zasłaniały bluszcze prawie zupełnie.
 Tuż obok, wąziutki strumyk płynął wśród kamieni, w miniaturowych kaskadach.
 Gaston zaniósł Joasię do groty i położył na ławeczce z murawy, miękkiej jak dywan.
 Wyszedł następnie, zmoczył chustkę w przezroczystej jak kryształ wodzie i powróciwszy obłożył czoło i skronie zemdlonej.
 Joanna pomyślała wtedy że już nie ma potrzeby przedłużać omdlenia, które niech nam wolno będzie powiedzieć, odegrała po mistrzowsku.
 Powracanie do przytomności było arcydziełem skończonem.
 Żadna artystka w świecie nie zdobyłaby się na nic podobnego.