Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1887 No273 part4.png

 Odrzucił precz wstyd i pomieszanie, jakie myśl o Blance wywołała.
 Powtarzał sobie, aby się uniewinnić we własnych oczach:
 — Nie jestem przecie tak winnym! Kocham i jestem kochany!... Czyż to odemnie zależało?... — Czyż dąb może walczyć z piorunem co weń uderza?... Nie pragnąłem wcale tej miłości, przyszła sama, aby mnie zdruzgotać! Nie można uniknąć przeznaczenia! Mojem jest uwielbiać Joannę i być obok miej szczęśliwym. Dla czegóż miałbym uważać za zbrodnię to szczęście potajemne, na którem Blanka nic nie ucierpi, bo się o niem nigdy nie dowie?...
 Nadstawiając chętne ucho tym zgubnym sofizmatom, które brał za prawdy niezbite, Gaston szedł wolnym krokiem po usypanej piaskiem alei, która w różnych zakrętach prowadziła do peronu willi.
 Nadzwyczajna ta powolność nie była bynajmniej bez celu.
 Nie życzył sobie znaleźć się sam na sam z żoną, bo z pewnością byłaby go pytała o Joannę — a on obawiał się zdradzić...
 Spełniło się jego życzenie.
 Margrabina — matka, Blanka i siero-