Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1887 No276 part11.png

 — Panie margrabio, już zapóźno, — panna Joanna już odjechała!
 Rzeczywiście rozległ się turkot szybko oddalającego się powozu.
 — Mniejsza, — mruknął Graston, — nie potrzebuję cię już.
 — Czy mam donieść panu margrabiemu jak powróci panna Joanna?
 — Nie ma potrzeby. Idź!
 Służący wyszedł.
 — No! to zanadto na raz! — wykrzyknął Gaston pozostawszy sam i rozpaczliwie załamywał ręce. — Blanka w niebezpieczeństwie a Joanna odjechała... Odjechała bodaj na zawsze może! Blanka mnie już nie kocha! Joanna nie kochała mnie nigdy, co mi teraz po życiu!
 Zastukano w tej chwili do drzwi.
 Margrabia otarł czemprędzej zapłakane oczy i zawołał — „proszę”.
 Weszła panna służąca Joanny.
 — Czego chcesz! — zapytał margrabia — mów tylko prędko...
 — Przynoszę dwa listy, jeden do pana a drugi do pani.
 — Od kogo?
 — Od panny Joanny...
 — Dawaj.
 Panna służąca oddała listy i wyszła.