Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1887 No278 part15.png

 — O! nie dzięki Bogu!... w wieku pani margrabiny wszystko przejść jeszcze może.
 — To pani słaba!... czy bardzo słaba?... — mruknął przerażony Gaston.
 — Bardzo, bardzo... panie margrabio! Pani ma straszną malignę... nie poznaje nikogo... — Zachorowała zaraz prawie po odjeździe pana margrabi... Latałem po doktora, a pokojówka uprzedziła panią margrabinę-matkę..
 — Moja matka jest przy mojej żonie!... — wykrzyknął Gaston głosem zdławionym.
 — Tak panie margrabio, oświadczyła że ani na krok nie odstąpi od chorej.
 Gaston nie słuchał więcej.
 Poszedł a raczej popędził co tchu ku pałacowi.
 Drzwi wchodowe były przymknięte a latarnia flamandzka, zawieszona u sufitu, słabo oświetlała przedpokój.
 Gaston wbiegł na schody i znalazł się u wejścia do apartamentu żony.
 Wązkim korytarzem przeszedł wokoło aż do garderoby, która się łączyła z pokojem jej sypialnym.
 Drzwi nie były zamknięte, ciężka tylko zapuszczona portyera zasłaniała wejście.