Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1887 No282 part8.png

 — Jestem zawsze szczerym Eleonoro o czem wiesz doskonale!... Twoje lustro zresztą, codzień cię o prawdzie słów moich zapewnia i potrzebaby być dobrze ślepym, aby tego nie widzieć...
 Wdowa zadowolona i dumna, usiadła znowu na kozecie.
 — Kochana Eleonoro, — zapytał hrabia, — jakże ci idzie interes?...
 — Jak najlepiej.
 — Jesteś więc zadowoloną?...
 — Byłabym bardzo niewdzięczną, gdybym mówiła inaczej...
 — Zdobędziesz zatem niezadługo z jakie sto tysięcy dochodu!...
 — Ależ!... kochany hrabio, nie mam wcale takich wygórowanych nadziei. Sto tysięcy liwrów dochodu!... Wielki Boże, a cóż jabym z tem robiła?... Dosyć dla mnie dwadzieścia pięć, a jeżeli nie zajdzie jaka nieprzewidziana katastrofa, zdobędę je w ciągu jakich lat dziesięciu...
 — Widzisz kochanko — co to jednak za szczęście, że ten poczciwy Damirau pozostawił cię wdową w kwiecie wieku!...