Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1887 No284 part8.png

nie myśl tylko, że to prosta ciekawość — bo to raczej współczucie naturalne i głębokie. Pragnę jeżeli to w mojej mocy, zaradzić złemu.
 Joanna wstrząsnęła głową.
 — Nie! — powiedziała — ani ty ani nikt nie może naprawić ciosu, jaki we mnie uderzył...
 — Kto to wie?...
 — Aż nadto jestem tego pewną niestety!..
 — Powiedz no tylko, a zobaczymy. Ja jestem bardzo wpływowym, mogę zrobić bardzo dużo.
 — Nie podejmujesz się jednak czynienia cudów...
 — Kto to wie — odpowiedział ze śmiechem — nie znasz mojej potęgi...
 — Wiem — ciągnęła margrabina — że jesteś moim przyjacielem...
 — Bodaj nawet więcej trochę... — szeptał pan Credencé, ściskając rękę Joanny.
 — Z tego tytułu... odczuwasz moje zgryzoty...
 — Podzielam je całem sercem...
 — Współczucie i sympatya przyjaciela sprawiają ulgę!... To rzecz dowiedziona...
 — Słucham cię z najżywszą uwagą...
 — Nie zadziwisz się bardzo, gdy