Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1887 No285 part7.png

kę i przez kilka minut medytował głęboko.
 — O czem tak myślisz — i czemu nic nie mówisz?... — zapytała Joanna po chwili.
 Pan de Credencé podniósł głowę.
 — Powiedziałaś mi dolegliwość, szukam na nią lekarstwa.
 — Lekarstwa?... — powtórzyła — nie ma na takie choroby lekarstwa.
 — Zadziwisz się niepomału gdy posłyszysz, że jestem przeciwnego zupełnie zdania...
 — Jakto!... ty sądzisz że to da się naprawić.
 — Tak myślę...
 — Czy mówisz seryo?
 — Masz o mnie nie tęgą opinię Joanno, skoro przypuszczasz żem zdolny do żarcików w sprawie tak ważnej!...
 — Nie rozumiem nic doprawdy...
 — Bądz spokojną, zaraz ci się wytłomaczę.
 — Proszę serdecznie o to, bo serce bije mi gwałtownie, bo taka nawet płonna nadzieja, raduje mnie do szaleństwa.
 — Przedstawię ci projekt, który odrzucisz może... powiedz mi jednak przedewszystkiem otwarcie, czy te sto tysięcy liwrów renty margrabiego