Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1888 No23 part2.png

stać się tam o północy, trzeba tu było przyjść w południe.
 — Sądzisz, że mi koń ustanie na drodze?
 — Tak mi się przynajmniej wydaje.
 — A nie wiesz, że pozory często mylą?
 — Nie mówię, że tak nie jest, na koniach jednak znam się doskonale...
 — Widzę to... — widzę, że nie można by ci sprzedać szkapy za konia czystej krwi...
 — O! z pewnością, że nie!...
 Raul skoczył na kozioł, zebrał lejce i cmoknął językiem.
 Nigdy bodaj nikt nie widział podobnie raptownej zmiany.
 Koń jakby go dotknęła iskra elektryczna, stał się odrazu innym.
 — Zgrabną szyję wyciągnął jakby szyję łabędzia, a rozpuszczonym ogonem począł się bić po bokach.
 Muskuły i żyły wyprężyły mu się pod skórą i zaczął bić niecierpliwie nogami.
 — Do pioruna!... — wykrzyknął Owerniak — ten koń znarowiony!... — co to za koń jakiś?
 — Ten koń, mój stary — odpowiedział hrabia ze śmiechem — to anglik prawdziwy, anglik wartujący co naj-