Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1888 No25 part15.png

szczęśliwemu pańskiemu współbiesiadnikowi, dla którego widzę przygotowane talerze.
 Twarz Raymonda wypogodziła się zupełnie.
 — Pani margrabino — szepnął — nie śmiem się przyznać jaką miałem nadzieję...
 — Ależ panie baronie — odpowiedziała Joanna — mów pan bez obawy czego się pan spodziewałeś?...
 — Że pani raczysz zasiąść ze mną do stołu...
 Joanna uważała za stosowne spuścić oczy, z kokietującą skromnością.
 — Pan na prawdę miałeś taką nadzieję?...
 — Przynajmniej jest to najgorętszem mojem pragnieniem...
 — Mam jeść z panem kolacyę, sam na sam?...
 — A dla czegożby nie?...
 — Dzisiaj widzimy się zaledwie po raz drugi... Czyż mogę więc postępować z panem, jakby z dobrym starym znajomym?... Podobna lekkomyślność skompromitowałaby mnie ogromnie...
 — W czyich oczach, jeżeli wolno zapytać?...
 — Przedewszystkiem w oczach służby pańskiej...