Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1888 No25 part5.png

ności — ulica wydała jej się pustą zupełnie.
 — Ah! — myślała sobie z goryczą — jestem zatem opuszczoną zupełnie! — i wątpić o tem dłużej byłoby szaleństwem!... — Muszę liczyć sama na siebie... — Ale mniejsza o to!... Spełnię z pewnością swój obowiązek, a jeżeli zwycięstwo będzie możebne, zwyciężę...
 Zamykające się z trzaskiem drzwi przerwały rozmyślania Joanny.
 — Czy pani nie cierpiąca? — zapytał Raymond zaniepokojony.
 — Czym cierpiąca, panie baronie? — odpowiedziała młoda kobieta zapewniam pana, że wcale nie jestem cierpiącą... — dla czego pan o to pyta?
 — Bo przed chwilą czułem, że pani drżała...
 Joanna roześmiała się głośno.
 — Ależ baronie, co się też to panu zdaje?... ja jak żyję nie drżałam nigdy i z pewnością nie zadrżę tej nocy!... Obecność moja tutaj, musi być panu dostatecznym chyba dowodem, iż nie mam najmniejszej obawy, iż ufam panu bez granic...
 — Ufność pani margrabiny! — szepnął Raymond — czyni mnie najszczęśliwszym z ludzi!... Cóż mam uczynić, żeby pani okazać moję wdzięczność?...