Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1888 No25 part8.png

Doprawdy, że przypominają mi się melodramaty, w których z podobnie metalicznym trzaskiem zamykają lochy więzienne.
 — Drzwi i okiennice mego mieszkania, poobijane są żelazną blachą — odpowiedział Raymond swobodnie.
 — Poobijana blachą żelazną? — wykrzyknęła Joanna.
 — Blachą, której kula z pewnością nie przebije... tak jest pani margrabino,
 — A to dla czego... wielki Boże?
 — Dla własnego bezpieczeństwa pokornego sługi pani.
 — Czybyś się pan tak obawiał, panie baronie?
 — Nie pani margrabino, tchórzem wcale nie jestem, ale jestem bardzo ostrożnym...
 — Czegoż bo się tak znowu obawiać?... Paryż nie jest wszak dzikim krajem i wcale nie słychać w nim o tych krwawych napadach nocnych, których widownią jest, jak mi się zdaje Ameryka, a opisami których zajmują się z upodobaniem romansopisarze amerykańscy...
 — Najprzód pani margrabino — odrzekł Raymond — nie o wszystkiem się słyszy co się dzieje w Paryżu... ma on jednak jak i każde wielkie