Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1888 No33 part12.png

 Cóż to więc za pudełka, które jej przysyła?...
 Pani Castella nie znalazła odpowiedzi na to pytanie.
 — Na co się zda zajmować rzeczą tak małej wagi? — pomyślała... — za chwilę dowiem się przecie o co chodzi...
 — Otworzyła drzwi od salonu i zobaczyła na prost siebie człowieka blizko czterdziesto-letniego, wytwornie ubranego, z bląd włosami i faworytami, O fizyognomii angielskiej, która nic nie wyrażała.
 Siedział przy małym stoliku, na którym leżało kilka pudełek aksamitnych, czerwonych i niebieskich.
 W chwili, gdy pani Castella próg przestąpiła, człowiek ów zerwał się na równe nogi i skłonił do samej ziemi.
 — Służąca powiadomiła mnie, że pan czekasz na mnie od dawna... — odezwała się Joanna.
 Jubiler znowu się skłonił głęboko...
 — Jesteś pan zapewne pracownikiem puna Didier? — ciągnęło młoda kobieta.
 — Tak jest pani margrabino — odpowiedział nieznajomy — jestem jego głównym komisantem a nawet wspólnikiem trochę...