Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1888 No33 part14.png

stąpi ją pani, za niewielkiem komisowem.
 Joanna uśmiechnęła się znacząco.
 — Poznaję, pana Didiera po tej uprzejmości, ale niechno obejrzę klejnoty...
 Komisant otworzył pudełko a młoda dama stanęła olśniona i jakby skamieniała z podziwu.
 Promień zachodzącego słońca padał na kamienie i wydobywał z nich błyski wspaniałe.
 — O! — wykrzyknęła Joanna — cóż to za cuda prawdziwe!...
 — To pewna — mruknął komisant — że to brylanty godne królowej...
 Joanna wzięła w ręce naszyjnik i bransolety i doznała tej prawdziwej rozkoszy, jakiej w tych razach doznać mogą tylko kobiety.
 Po nasyceniu się rozkosznym widodokiem, policzyła klejnoty i westchnęła głęboko.
 — Ozdoba godna królowej.. .— szepnęła — to prawda... ule wymaga także fortuny królewskiej!...
 A po chwilce zaś milczenia zapytała:
 — Wiele też warte są te klejnoty?
 — Czy pani margrabina pragnie wiedzieć wartość ich rzeczywistą, czy