Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1888 No6 part9.png

cia godzina rano, muszę jednak jeszcze tej nocy pomówić z młodymi ludźmi...
 Klejnot podniósł się i odsunął łóżko, ażeby zrobić przejście grubemu.
 Tymczasem Raymond pytał:
 — Jakże się mają młodzieńcy?...
 — Ni tak ni owak... — odpowiedział zapytany. — Nie jestem co prawda doktorem, wątpię jednak ażeby pociągnęli długo...
 — Tak ci się zdaje?
 — Tak panie...
 — Z czego to wnosisz?...
 — Z tego co widzę.. — Chłopaki w oczach się jak to mówią zmieniają — wyschli jak śledzie, apetytu wcale nie mają, a trawi ich gorączka okrutna. Litość doprawdy bierze patrzeć się na nich!
 — Skarżą się?...
 — O! wcale sobie tego nie żałują...
 — Cóż mówią?...
 — Utrzymują, że zginą, jeżeli będziesz pan wymagał od nich ścisłego spełnienia warunków... Mówią, że skoro się z panem godzili, nie wiedzieli do czego się zobowiązują, mówią, że umrą z pewnością i zgniją wpierw mim się doczekają majątku na jaki skusić się dali...
 — Trzeba się im było pierw namy-