Strona:Maria Bogusławska - Młodzi.djvu/101

 — Jurek bardzo się tem naraża — wtrąciła małomówna z natury Krysia. — Jakby władze dowiedziały się o tem, zaaresztowałyby go z pewnością.
 — Ah wiem, już rozumiem! — zawołała Lili — to ty jesteś rewolucjonistą!
 Jerzy trzepnął szpicrutą, aż szereg badyli legł przetrącony.
 — Co to mówić z kobietą, co ma taki mózg, który zmieściłby się w jej naparstku!… Więc w twojem przekonaniu wszyscy, którzy żyją w niezgodzie z rządem rosyjskim, są rewolucjonistami?
 — Ah nie!… Są jeszcze anarchiści, robotnicy i zbrodniarze!
 — A to zestawiła… Powinszować!
 — Przypomnij sobie, Lilusiu, — odezwała się znowu Krysia — co Jurek mówił wczoraj o Polakach patrjotach, narodowcach.
 — O tych to przecież słyszałam i u nas na Syberji!… Powstanie listopadowe, powstanie styczniowe!… Toć papa dotychczas wspomaga tak zwane ofiary obu powstań.
 — No chyba nie listopadowego?
 — Czy listopadowe, czy styczniowe to wszystko jedno.
 — Wszystko jedno?
 — No przecie — kilka miesięcy różnicy!
 — Rozstąp się ziemio! Co ty wygadujesz,