Strona:Maria Bogusławska - Młodzi.djvu/116

 — Mam nadzieję, że ten konkurent nie przyjedzie tutaj.
 — Z pewnością przyjedzie.
 — Czyś go zaprosiła?
 — O nie, ale to taki osobnik, który i bez zaprosin wszędzie się wciśnie; zresztą mama pisze, że go upoważniła do złożenia wizyty w Sołohubach.
 — Jest mi to bardzo nieprzyjemnem; Rosjanie nigdy nie bywali w moim domu, a tem bardziej w charakterze konkurentów. I doprawdy nie wiem, czy obowiązki gościnności potrafią powstrzymać mnie od powiedzenia mu czego niemiłego, gdyby zachowywał się zbyt… szarmancko wobec ciebie.
 — Niech się cioteczka nie boi, już ja potrafię pozbyć się go bardzo prędko!
 Jakoż w połowie listopada, w dzień naprzemiany śnieżny i dżdżysty, zajechał elegancki powóz, zaprzęgnięty „w orła“ we wspaniałe trzy rysaki. Z powozu wysiadł wykwintny młodzieniec w mundurze wyższego urzędnika. Wyniesiono za nim walizkę — znak, że nie miał zamiaru ograniczyć pierwszej wizyty przepisanemi przez ceremonjał światowy paru godzinami.
 Lili wpadła do salonu, w którym Krysia ćwiczyła się na fortepianie.
 — Krychna, Wasia przyjechał! — zawołała.
 Krysia zeskoczyła z taburetu.
 — Przyjechał ten Moskal?
 — Przyjechał!
 — A to zuchwalstwo!