Strona:Maria Bogusławska - Młodzi.djvu/124

 Służący spełnił polecenie. Timirasiew wyjął trzyrublówkę i podał ją chłopakowi.
 — Mów szczerze, kto urządził „tę sztukę“?
 — Niedźwiedź zawsze sypia w tym pokoju.
 — I dlatego pani Lewandowska tu mnie umieściła.
 — Nie, dziedziczka chciała pomieścić pana w tym pokoju, dlatego cały wieczór tu paliłem, i jak się ta awantura zrobiła, to aż łamała ręce, że zapomniała przestrzec pana, aby drzwi na klucz zamknął, i bardzo gniewała się na pannę Lili.
 — Więc to jej koncept?
 — O, panna Lili to figlarz jak mało kto.
 — Ładno!
 Pan Timirasiew zapalił drugiego papierosa, podczas gdy służący wycierał mu nogi.
 — Słuchaj-no, chłopcze, kto jest ten młody człowiek, to syn pani Lewandowskiej?
 — Nie, siostrzeniec.
 — A on się tu jak pan rozporządza.
 — Bo gospodarz, zresztą dziedziczka ma mu zapisać Sołohuby.
 — Tak?… on będzie się żenił z panną Murzińską.
 — Tak ludzie mówią.
 — Ładno!… Podoba mu się?
 — Pewnie; kłóci się z nią, ciągle mówi, że postrzelona, ona na niego, a to: socjalista! a to: rewolucjonista!… A wiadomo, że kto się czubi, ten się lubi.