Strona:Maria Bogusławska - Młodzi.djvu/191

 — Skąd masz świecę?
 — Od fortepianu… aż dwie!
 — O ty mały złodzieju!
 — Gdy będę wracała z domu, przywiozę dwie całe świece i osadzę w lichtarzach. A teraz do uczty.
 Niemało było wybuchów śmiechu przy wydobywaniu prowjantów, flaszek i słoików.
 — No zaczynajmy od pokrzepienia ducha. Za zdrowie cioci Samosieczyny!
 I Wańdzia przytknąwszy butelkę do ust, wychyliła kilka haustów.
 — A teraz wy koleją, a która spełniła toast, niech zagryza prosięciem.
 Butelka szła z rąk do rąk.
 — Wyborny prosiak.
 — Ja wolę kurczę.
 — A ja proszę o konfitury z wiśni.
 — Wprzód coś solidnego.
 — Przyjdzie kolej na wszystko.
 — A teraz towarzyszki moje, spełnijmy toast koleżeński.
 — Ale wygłoś go rymami… Tyś mistrz do tego.
 — Tak, rymuj, Rymarka.
 — Siostry me i towarzyszki! błogosławione niech będą Pilwiszki, albo inne Mysiekiszki, gdzie się takie jagody urodziły, co się w wino przemieniły, abyśmy je wypiły. A choć się zowią „smo-