Strona:Maria Bogusławska - Młodzi.djvu/237

 — Ma nieczyste sumienie, ot co jest przyczyną złego wyglądu Henia — odzywa się babka z uroczystą miną.
 — Cóż się stało? — zapytał się ojciec.
 — Daj pokój, nie rób wymówek dziecku, kiedy tu tylko Stefka winna.
 — Cóż zaszło?
 — Wyobraź sobie, żona odkryła, że sprowadzała do ogrodu swojego chłopaka.
 — Mlecznego brata Henia?
 — Tak…
 — No i co?
 — No i narażała nasz dom, w który mógł taki dzieciak wnieść jaką zaraźliwą chorobę.
 W tej chwili twarz Henia staje się smutna, tak smutna, że aż zastanawia to ojca.
 — Lubiłeś bawić się z tym małym?
 — Tak…
 — On ładnie bawi się z tobą?
 — Ślicznie…
 — A w co się bawiliście?
 — We wszystko: i w konie i w wojsko i w straż ogniową. Tadzio tak wszystko obmyśli, jak…, jak…, jak sam Kopernik, a bez niego to tak nudno w ogrodzie.
 — Henio potrzebuje towarzystwa…
 — Być może, ale dlatego nie mogę narażać go na niebezpieczeństwo choroby.