Strona:Maria Bogusławska - Młodzi.djvu/324

wyglądając kogoś między tłumnie wysypującymi się przyjezdnymi, ale twarz jego nie miała tego wyrazu niepokoju i niepewności, jaki cechował ją wówczas, w Trenczynie. Przeciwnie malowało się na niej zadowolenie i błoga świadomość oczekiwanego szczęścia.
 Henia spostrzegł przed sobą nagle, gdyż do ostatniej chwili osłaniał go tragarz, idący przed nim z wielką walizą na ramieniu.
 — A jesteś, huncwocie!… Gdzież ciotka?…
 — Zgubiłem po drodze.
 — Pewnie zostawiłeś na peronie; wrócimy po nią, gdy fala podróżnych odpłynie.
 — Słowo ci daje, że jej niema w Krakowie.
 — Gdzież jest?
 — Odwiozłem ją na trzytygodniową »nachkur« do Jastrzębia. Doktor powiedział, że to bardzo wskazane. Pomieściłem ją w wygodnym pensjonacie, zapewniwszy odpowiednią opiekę.
 — Musiała być uszczęśliwiona!
 — Ba, to gołębia dusza; ona cieszy się nietylko kilkudniowym pobytem w wygodnych warunkach, ale każdem malowanem menu i ozdobną, bibułkową serwetką przy deserze.
 — O tak, ją nietrudno uszczęśliwić.
 — A to bardzo miło… zwłaszcza dla mnie, dla którego jest to zupełną nowością.
 — Nie odbierasz rzeczy?
 — Poślę po nie z hotelu. Który tu u was hotel najporządniejszy?