Strona:Maria Bogusławska - Młodzi.djvu/51

szkoły w Kole. Posadzono go przy mnie. Facet dosyć sympatyczny. Po kilku dniach obcowania w jednej ławce, spostrzegłem wypisane na podręczniku kosmografji: Eugenjusz Koliński… Aż podskoczyłem.
 — Skąd macie tę książkę?
 Marjan spojrzał zdziwiony.
 — Jakto, skąd mam?… kupiłem ją… Czy myślicie, żem komu ściągnął?
 — Ach nie, co za myśl… kupiliście, naturalnie… w antykwarni, tylko mnie to nazwisko uderzyło.
 — Właśnie, że nie w antykwarni, ale wprost od Kolińskiego.
 — Znacie Kolińskiego?
 — Był moim korkiem.
 — Eugenjusz?
 — Eugenjusz.
 — Sierota bez ojca i matki?
 — Tak, zupełny sierota, dzielny chłopak.
 — Gdzie on teraz, gdzie?
 — Skończył szkołę jako pierwszy uczeń, ale nie miał na przyjazd do Warszawy, przyjął kondycję u aptekarza w Kole, żeby zarobić sobie na dalszą naukę.
 — Więc on jest w Kole? jest i teraz?
 — To wasz krewny?
 — Więcej niż krewny!… Kolego, żebyście mi ćwierć funta sturublówek położyli, to nie sprawilibyście mi takiej radości, jak tem odkryciem!