Już kraj w troje dzielą,
Już łupem się weselą —
Już Polskę rozebrali,
Już grób jej kopać dali.
Już kamień ją przywala
Prusaka i Moskala,
Lecz Polska żyje w grobie,
I wstanie w wiosny dobie!
Choć oczy jej zamknięte,
Choć usta niemo ścięte —
Choć ostrzem pierś przebita,
Powstanie — gdy zaświta!