Ta strona została uwierzytelniona.
O ZAREMBIE.
(1863 w sierpniu pod Sędziejewicami).
(1863 w sierpniu pod Sędziejewicami).
A w Sieradzkiej ziemi,
W Łokietkowej ziemi,
Zniósł tam Moskwę Taczanowski
Z kosynjery swemi.
Garstka się ostatnia
Na cmentarzu broni,
Nie wyjdzie tam żaden żywy —
Z tej śmiertelnej toni.
Biją w niebogłosy,
Machają tam kosy,
A mogilny biały piasek
Pije krwawe rosy.
Wtem leci wśród jęku,
Ranny jeździec z łęku,
To Urusow, książę młody,
Puszcza uzdę z ręku...
Już leci, już ginie,
Sił dobył ostatki —
I tak rzecze do Zaremby:
— Jedynak ja matki...
