Ta strona została uwierzytelniona.
O, nie zginą, Litwo moja,
Dla twojej przyszłości!
Z nich wyrośnie, z nich wykwitnie
Biały kwiat wolności!
Zagłuszyły bębny mowę,
Huczą Wilii wody —
Powieszony w Wilnie zginął
Sierakowski młody[1].
ZAKOŃCZENIE.
O, niech święcą się twe słowa,
Ty dzielny Litwinie!
— Jeszcze Polska nie zginęła,
I nigdy nie zginie!
Ta za wolność krew przelana,
Te trudy i boje,
To, Ojczyzno ukochana
Jest dziedzictwo twoje.
Z dziada ono i z pradziada
Na ojce, na syny,
- ↑ 17 czerwca 1863.
