Strona:Maria Konopnicka - Książka dla Tadzia i Zosi.djvu/14

A co ci to? czegóż to mi tak płaczesz? I dopytała się jakoś, że muszki mleczko wylizały ze dzbanka. Jak się też dopytała, tak w śmiech.
 — Któż ci to powiedział?
 — A jaskółka powiedziała! — mówi Janek.
 — E, bo ci się, widzisz Janeczku, tak tylko śniło, boś za długo spał.
 — Ale! śniło! — maże się dalej Janek — nie śniło mi się, tylko naprawdę jaskółeczka powiadała!
 — No — powiada Rozalia — to wstańże pręciuchno, pójdziemy zobaczyć, czy to prawda, że muszki mleczko wylizały.
 Dopieroż mój Janek z łóżeczka wstał, pozwolił się umyć, ubrać i poszedł do stołowego pokoju, gdzie stało jego mleczko. Rozweselił się zaraz i przyrzekł Rozalii, że już będzie raniej wstawał.
 Właśnie wtedy, kiedy Tadzio zaczął się uczyć, nasza jaskółeczka siadła sobie na gałązce wprost okna i znów kręci główką a przygląda się mu i tak przyśpiewuje: