Strona:Maria Konopnicka - Książka dla Tadzia i Zosi.djvu/80

gą — przemówił Józio. — Widziałem ja Skargę na obrazie Matejki i powiadam wam, że to był dzielny bardzo człowiek.
 — No, to dobrze! jestem Piotr Skarga, który był kaznodzieją i wielu słuchaczy do dobrego pobudził.
 — Mieczek śpisz? kolej na ciebie! — zawołał Józio.
 A Mieczek na to:
 — Wcale nie śpię. Ja sobie obieram Napoleona, cesarza.
 — A co znów! Ale nie można! — zawołały dzieci.
 — Dlaczego nie można? — pytał Mieczek.
 — Bo tobie na imię jest Mieczysław, i musisz sobie Mieczysława obrać — odpowiedział Józio.
 — Ja nie chcę! — rzekł Mieczek. — Ja wolę być Napoleonem! Ja tam nic o Mieczysławie nie wiem!
 — Tak! — zawołał Józio. — No, to ja za ciebie powiem, ale orzeszków nie dostaniesz.
 Wstał z krzesła, wyciągnął rękę i tak mówił:
 — Słuchajcie chłopcy i wy panny! To