Ta strona została uwierzytelniona.
...Już śpiewak oniemiały
W mogile zimnej leży,
I tylko z wieńca chwały,
Kwiat na nią pada świeży...
Ale nie było już żadnej z tych kumoszek, które tu niegdyś słuchały pieśni i ballad Marschnera, chwiejąc głowami w wielkich czepcach, popijając cienką kawę pani Chrystyany i chwaląc pistacye w jej placku.
