Ta strona została skorygowana.
niego. Wiedział, że do pieśni jego — starego znachora — przyjdą po radę potomni, a pieśń — znachor
— »Mało może im wywróży, lecz wiele przypomni«.
A przypomnieć coś silnie a wspólnie w duchu, to często znaczy wskrzesić i uczynić żywem.
| · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · | · |
Lirniku nasz! Nie chciałam mówić o tobie źle, i nie chciałam mówić dobrze.
Chciałam tylko uderzyć w Podzwonne ku tobie, błogi latawcze siedmiu złotych Nieb pieśni!
Chciałam wejść sama w krąg twych rusałczanych oczarowań, w krąg twojej zadumy stepowej.
Czyś miał, jak Bojan, »dusze ludzkie w ręku« — nie wiem. Ale wiem, żeś miał często w ręku ludzkie serca.
Chciałam wskrzesić dla ciebie serc kilka.
