Ta strona została uwierzytelniona.
GOŁĄB
Niebo gołębio-siwe, mokre pióra stroszy,
pod wiatr nastawia skrzydła całe w drżących puchach.
Wciął jeszcze dalekiemi piorunami grucha
i burzy się jak gołąb w miłosnej rozkoszy.
Pryska ostatnim deszczem w słońce złotolice,
i już się pyszni tęczą: siedmiobarwnym brzuchem.
Chciałoby spaść na ziemię jak na gołębicę
i otulić jej piękność rozmarzonym puchem.
