Strona:Maria Pawlikowska-Jasnorzewska - Krystalizacje.djvu/40

Ta strona została uwierzytelniona.
IV

Ta nić, wraz z rybką, w powietrze wyrwaną,
To twój ratunek od uroku wody.
Ona cię trzyma, broni przed nirwaną,
Ciągnącą lilje i świateł niewody...

Nenufar, w chmury zapatrzony niemo,
Ani cię zdziwi, ani cię zachwyci,
Nie stracisz zmysłów i nie wpadniesz w niebo,
Dzięki tej mocnej, pożądliwej nici.

Wśród samotności tak żabiej, nadwodnej,
Inny zwarjowałby, zaczął rechotać,
Albo pojąwszy prawdę — zemdlał od niej.
— Ty bacz jedynie czy się korek miota...