Strona:Maria Pawlikowska-Jasnorzewska - Niebieskie migdały.djvu/44

Ta strona została uwierzytelniona.

lepkie miody
żegnając na wieki.

Muł zielony,
zwiędłe wiotkie mięśnie,
błotne brody,
kaprawe powieki. —

Zeschłej róży
żółta trupia głowa
przy piwonji,
której płatki rzedną. —

Liść się nuży,
liść zwisa bez słowa,
jak ruch dłoni —
wszystko, wszystko jedno. —