Ta strona została uwierzytelniona.
i zawisło nad nami różowym ogromem,
i zawisło nad nami żałością wspomnienia...
Kto pogubił te pióra różowe na niebie?
Aniołowie kochania, kochania, kochania. —
Popłynęli daleko — nie do mnie i ciebie
lecz tam, gdzie szyby płoną snem oczekiwania. —
