Strona:Maria Pawlikowska-Jasnorzewska - Niebieskie migdały.djvu/88

Ta strona została uwierzytelniona.
ŚLUB

Zapalili gromnice,
zawiesili wieńce
u złotego ołtarza —
za nogi, za ręce
powlekli dziewicę
i aptekarza.
Ksiądz do nich przemówił jak zwykle po chińsku,
ze słodkim uśmiechem na ustach.
Matki śmiały się z żalu
i płakały z radości
ręce składając na biustach.
Poczem oblubienicę w przeźroczystym woalu