Ta strona została uwierzytelniona.
ale źrą ją na stypie, w dzień pogrzebu radcy,
i zezują miłośnie do gęsiej wątroby
bujni brzuchem jedynie, a łysiną gładcy,
a twardzi tylko sercem — i w całej stolicy
głośni — ale mlaskaniem, smętni biesiadnicy.
Strona:Maria Pawlikowska-Jasnorzewska - Surowy jedwab.djvu/22
