Strona:Maria Rodziewiczówna - Bajka o głupim Marcinie.djvu/10

 — Stawcie bratu memu miodu i wina. Stawcie dobrodziejowi memu, bo się handlem uznoił.
 I poił Tomasza i gościł, i świadczył mu, aż się ludzie dziwowali.
 — Głupi on całkiem. Ten ci wszystko bogactwo zagarnął — w dostatkach opływa — a ten głupi jeszcze go traktuje. Szczęście ma ten Tomasz!
 A Tomasz podpił sobie za miedziaki brata i w duchu już drwił z niego, a potem się rozczulił i jął mu swe troski opowiadać.
 Bydło tanio sprzedał, żonę miał swarliwą — z dzieci żadnej pociechy, z sąsiadem proces.
 A co jedno rzekł, to Marcin go ściskał — i dolewał miodu, i powtarzał:
 — Pij, dobrodzieju mój — dziękuję ci, dziękuję!
 Aż się Tomasz zdumiał, i rzecze:
 — Za co ty mi głupi dziękujesz? Upiłeś się!
 Śmieje się Marcin, jeszcze raz go uścisnął, i za skrzypki ujął, i strojąc je powiada:
 — Hej — jakże dziękować nie mam. Żeby ciebie nie było — nosiłbym twoje troski. Jędza