Strona:Maria Rodziewiczówna - Barcikowscy.djvu/197

wania w domu i raz się to twoje pieszczenie skończy. Do chłopców trzeba wziąć guwernera, któryby ich ostro trzymał i swawolę ukrócił! Ja mam dość tego piekła w domu!
 — Ależ, Saszeńka, przecie ty się niemi nie turbowałaś nigdy.
 — Ale dokuczyły mi dosyć. Nie turbowałam się i turbować nie myślę. Wiesz, że nie cierpię bachorów. Nie jestem stworzona na samicę!
 Rozebrała się i położyła do łóżka. On chodził po sypialni — odurzony.
 Jakże inny był powrót do domu od tego — marzonego.
 — Ano, poszukamy guwernera, kiedy chcesz. Chociaż Kola jest jeszcze tak mały...
 — Niema co szukać. Trzeba wziąć Tercewa.
 — Co? A toć go wygnali z uniwersytetu za socyalizm, awantury i burdy nocne!
 — Et, wierzysz, co prawią stare mantyki. Chłopak ostry i zuchwały, to się nie podobał grzybom, urzędnikom i profesorom. A właśnie takiego zucha dla chłopców trzeba, jeśli mają z nich być ludzie, a nie takie mazgaje, jak ty. Tercew jest człowiek trzeźwy, a chłopcy po tobie mają dosyć sentymentalizmu i miękkości. Sukcesya — w życiu niepopłatna.
 Zwiesił głowę i po chwili rzekł cicho:
 — A jednak pokochałaś mnie dla tych niepopłatnych przymiotów — i one nas połączyły.
 Żachnęła się niecierpliwie.
 — Jeszcześ się roztkliwił bardziej, tam u rodziny. Cóż, dali ci pieniądze?
 — Będą na Nowy Rok.