Strona:Maria Rodziewiczówna - Czahary.djvu/108

cił i wrócił do leżącego żyda. Usiadł obok niego — zapalił papierosa i rzeki:
 — Będziesz sobole paść, Moszku, będziesz! Kłaniaj się tam odemnie Łomace Piotrowi. My z nim hulali, dobry druh był.
 — Kasjan — puść mnie. Weź pugilares cały — jest w nim tysiąc rubli.
 — Oho — odrazu tyle — na co mnie! Jeszcze kto ukradnie. A więcej co u ciebie w pugilaresie jest?
 — Weksle.
 — A kontrakt na Czahary jest?
 — Jest.
 — Nu, to ja go sobie wezmę na papier do papierosów!
 Odwrócił żyda na wznak, wyjął z kieszeni pugilares — otworzył, począł przeglądać.
 — Czytać mnie w ostrogu nauczyli. Nie bój się, nie prosty ja mużyk. Ot — to jest.
 — Kasjan, puść!
 — A jak puszczę — to co?
 — Ja ci powiem gdzie spirytus schowany. Dużo jest.
 — Eee — nie łżesz? A jak puszczę, co ci dobrego? Złapią znowu.
 — Już mnie nikt nie złapie. Za granicę pójdę.
 — A baba i bachory?
 — Oni się tu tak schowają, że ich nikt nie znajdzie.
 — Zadatki ty już pobrał za łąki? Ile?