Strona:Maria Rodziewiczówna - Czahary.djvu/14

która mając lat siedemnaście, ucieka z domu w świat na awantury? No, odsiedziała ona zato dobrą pokutę z ojcem i miała za swoje. Mówili oni co panu, jak się podzielić myślą?
 — Mówiliśmy wczoraj wieczorem. Byli tu obadwa i zgodnie wszystko zdecydowali. Pan Karol jako najmłodszy przy Woronnem zostaje; pan Lucjan bierze sto tysięcy spłaty — na co sprzedadzą las i wezmą pożyczkę bankową.
 — No, a siostry?
 — Oni rachują dać pani Bronisławie dziesięć tysięcy, respective rentę od tej sumy pięcioprocentową, rocznie pięćset rubli, a pannę Zofję do zamęścia pan Karol utrzymuje, i takiż posag ma jej wypłacić.
 — Hm, Karolkowi bardzo ciężko będzie. No, ale Sterdyńska ma podobno czterdzieści tysięcy posagu.
 — Ma. Ja ręczę, gotówką, na stół.
 — Ha, no, byle ją dostał, to wyboruje. A jakże, siostry się zgadzają?
 — Nie było o tem mowy, więc musieli się już porozumieć. Mają być wszyscy jutro u mnie dla napisania projektu działu.
 — A wiem, bo i mnie prosili na świadka. Nie można im nic zarzucać, politycznie i rozsądnie poczynają, kiedy i los sióstr chcą zabezpieczyć.
 W tej chwili ktoś począł gwałtownie do dworku kołatać. Spendowski zdziwiony, ruszył