Strona:Maria Rodziewiczówna - Czahary.djvu/281

jak bujak, a za to panienczyna siostra to istny «suchopostój».
 — Pocoś przyjechał? — spytała, brwi marszcząc.
 — Panienka się swarzy na mnie, a ja mówię, jak prawda jest. Przyjechał ja z kartą od naszego panicza.
 — Wrócił?
 — Co dopiero.
 — Sam?
 — Bodajże. Dwa czółna rzeczy i statków przywieźli.
 — A pani czy jest?
 — O jej tyle rupiecia, to i baba do tego musi być w dodatku.
 — Dajże kartę.
 Kasjan podał świstek papieru, na którym było tylko to: «Błogosławionaś, Zośko, naszem szczęściem» i podpis obojga. Uśmiechnęła się i zamyśliła patrząc na te słowa.
 A Kasjan wpatrywał się w nią, i aż kipiał z ciekawości. Wreszcie rzekł:
 — Panienko — to już panicz w Ługach zostanie?
 — Zostanie.
 — Taki z tą swoją polubownicą?
 — Co ty bredzisz. Toć jego żona.
 — Iii — panienka tak chce mnie oszukać. Albo ja głupi. Żona toby wisiała przy nim, jak kleszcz na baranie. Ja widział, rzeczy znosząc,