Strona:Maria Rodziewiczówna - Czahary.djvu/285

Łasick, zachwiany w interesach. Teraz ten pożar — posag żony musi zwrócić, ludzie go odstąpili.
 — Bydło!
 — Sam został.
 — Nie wiesz, czy jest w Łasicku?
 — Nie wiem — można posłać, spytać.
 — Nie, pojadę zaraz sam. Będzie nas dwóch.
 — Dam ci Kasjana — najprędzej dowiezie.
 — Dziękuję ci. Małpa dokuczliwa. Mam Mirona. Ty mi Zosię nakarm i uśpij, bo biedactwo zdrożone.
 Zaraz też w łódkę siadł i popłynął. Noc była, gdy wylądował w parku łasickim, i nie świadomy położenia, długo błądził i nawoływał zanim znalazł nocnego stróża.
 Dowiedział się, że graf tegoż dnia przybył i zapewne jeszcze nie śpi, bo jest światło w gabinecie. Kazał się tedy meldować. Po chwili Motold wyszedł do sieni widocznie przerażony.
 — Co się u was stało? — spytał, witając.
 — U nas — nic, ale zato u ciebie tyle się stało — że mogę być z pierwszą wizytą w nocy.
 — To do was podobne. Dziękuję ci. Dopieroś pewnie i ty wrócił?
 — Wczoraj.
 — I nie sam już jesteś?
 — Nie.
 — I to do ciebie podobne. Ręczyłem za ciebie pannie Zofji. I dziś już tu jesteś. Ja zaś