Strona:Maria Rodziewiczówna - Gniazdo białozora.djvu/117

 Pokręcił głową Białozor, ale nic nie rzekł.
 Gdy stanęli przed mieszkaniem, wypadła Terka z prośbą — żeby ją choć do stodoły podwiózł, więc gdy z nią pojechał na gumno, spotkał resztę rodziny jak zwykle przy pracy.
 Dwa Michały szły ze stodoły spoceni i zakurzeni.
 Kleryk pod szopką z narzędziami majstrował przy grabiach, monotonny jęk wirówki rozlegał się z piwnicy.
 Zaczęli się witać, gawędzić — pojechał do piwnicy.
 — Thais! Zawiozę cię do domu. Dasz mi za to obiad, bom strasznie głodny.
 Uśmiechnęła się do niego.
 — Ruszaj sam. Za kwadrans dostaniesz obiad. Tymczasem nie denerwuj psów swą maszyną... Terka, przyniosłaś sałatę i ogórki?
 — Ach, zapomniałam! — i popędziła do ogrodu.
 Michały zaczęły się myć przy studni, więc zabrał tylko kleryka.
 — Słuchajno, Gabryk. Czekam już lata na twe wyświęcenie ze spowiedzią. Coraz