Strona:Maria Rodziewiczówna - Gniazdo białozora.djvu/186

 — On sam. A że policja od frontu — wchodzę oknem!
 I znalazł się w izbie.
 — Witajcie, stare znajomki! Byłem dziś u Ohryzki na grzybach — i przyjechaliśmy po sąsiedzku. A co u was policja tropi, czy nakazuje?
 Tedy zaczęli mu opowiadać, a on zajął się specjalnie kwestją wypasów i zmówili się na wspólną jazdę na miejsce.
 Kuleszyna zatroskała się o wieczerzę — ale pan Michał rzekł:
 — Niech się pani Dorota nie turbuje. Ida już tam pewnie się zajęła.
 — Ida! — skoczył Jelec.
 — Ano, poszła do Julci. Była ze mną na grzybach i dowiedzieliśmy się o pomnożeniu rodu — więc powiedziała, że trzeba się dowiedzieć, czy czego nie trzeba.
 Ale Jelca już nie było w stancji, zanim skończył mówić.
 — Więc jutro do świta ruszamy. Mamy czółno Ohryzki, — pożegnał ich pan Michał.
 — Idę panience pomóc! — zawołała Kuleszyna, a gdy szli ku dworowi, spytała szeptem:
 — Proszę pana, będzie co z tego?