Strona:Maria Rodziewiczówna - Gniazdo białozora.djvu/198

 — Nie wiem. Niech je stryjek schowa. Aleśmy tatusiowi nawet nie podziękowali.
 — Podziękujesz czynem.
 — A ty? — spytała Ida Terki.
 — Ja kupię dla każdego prezent i gołębie kapucyny i króliki z długiemi uszami i łyżwy. Ale ty mi je schowaj.
 — Tytoniu sobie kupię i dziesięć nowych ulów — zdecydował wuj Kajetan.
 — Najlepiej schować na czarną godzinę! — rzekła ciotka Ludwika.
 Pan Michał poszedł do brata, i oddał mu swoją część.
 — Ogniową próbę urządzasz dla swego rodu. Ale dobrze maturę zdali.
 Pochylony nad planem lasu Białozor się uśmiechnął, gdy usłyszał każdego zdanie.
 — Michaś i Ida nic nie rzekli, a Terka dziecko. A ty oddajesz?
 — Złóż do kantorka. Kiedyś wezmę dla chłopca, jak będzie w szkołach. Odwykłem od posiadania mieszka. Nic mi nie brak.
 I pogwizdując po swojemu poszedł spać.
 Jednakże posiadanie pieniędzy sprawiło w Nietroni trochę zamętu.
 Pojechał do miasteczka wuj Kajetan i ciotka Ludwika, zwolniła się na całe dwa