Strona:Maria Rodziewiczówna - Gniazdo białozora.djvu/50

i pożar. Aż słyszę — biegnie ludzi kilkoro, sapią jak miechy — wpadli między samochody.
 — Narządzaj, Zawiślak! — ktoś woła. — Poznałem głos porucznika Majewskiego — co nami komenderował, — poruszyłem się. Błysnął na mnie latarką, rewolwer podniósł.
 — To ty, Sawicki. Narządzaj z Zawiślakiem którąkolwiek maszynę i zmiatajmy. Ledwieśmy z życiem uszli.
 — Rolls gotów! Niech pan porucznik siada.
 — A tu jeszcze dwóch nadbiegło. Zakrzewski i Ofmański — karabiny mieli w garści, a sami bez tchu.
 — Benzyny, ile wlezie blaszanek. Siadajcie, chłopcy, i jazda.
 W moment ruszyliśmy — od miasteczka pogoń i wycie. Porucznik siadł obok mnie.
 — Palcie, chłopcy — w kupę!
 Palnęli — tamci też, aleśmy już byli daleko.
 — A dokąd jechać? — pytam.
 — Do kraju, do swoich!
 — To niech pan porucznik mapę weźmie i komenderuje, bo ja tej drogi nie znam.