Strona:Maria Rodziewiczówna - Gniazdo białozora.djvu/78

 — Od tego krzyża na prawo — na groblę. Zaraz będzie wieś Kałuhy-Styr i prom, potem przez te piaski do Prochodu — potem na lewo — przez Łuczycką wieś i jesteśmy w domu.
 — A ów „nakot“?
 — Między wsią i dworem, na błocie.
 — I panu się chce w tych piachach i topielach mieć samochód? Samolot byłby lepszy.
 — Będę miał i awionetkę zczasem.
 Niefrasobliwość i dobry humor tryskały mu z twarzy młodej i przystojnej.
 — Pan sam w domu?
 — Oho — czworo dzieci i piąte w drodze — szwagier i siostra. Jakże, panie, jeśli żywi dojedziemy, zostanie pan u mnie i wyrychtuje te graty. Miałem szofera, co mnie uczył, ale odmówili mi go do Rydwian. Zresztą pił jak gąbka. Płaciłem sto pięćdziesiąt miesięcznie. — Ostrożnie! Do promu zjazd ostry!
 Przeprawa zajęła sporo czasu, bo prom był na drugiej stronie, a przewoźnik kosił siano.
 Po długiem wołaniu: — Dmytro, Dmytro! — zjawiła się baba w zastępstwie, i chło-