Strona:Maria Rodziewiczówna - Gniazdo białozora.djvu/93

 — A w Myślistwie ptaszem Cygańskiego, tyle tych sideł podają.
 — Od początku świata sidła są na wszystko i na wszystkich słabych, głupich i łakomych. Sidła i sieci, i wabie, i lusterka, i cienie. Ino na przednie i górne ptaki to nie służy. Za wysoko lecą, za bystro widzą. Rozumiesz?
 — Rozumiem! — Chłopak podniósł wzrok na błękit nieba.
 — Uważnie tu wiosłuj — jesteśmy w ujściu Stochodu i są na dnie pale po młynie i wielka głębina.
 — Pamiętam.
 Czas jakiś milczeli, zajęci trudnem przejściem z jeziora do rzeki.
 — Już! — rzekł Michaś. — Teraz woda sama niesie, a ja do torby zajrzę, bo z ochoty nie tknąłem śniadania.
 — Nawet spoczniem na brzegu, bo gorąco. Zjemy i popróbujesz kuszy.
 Skręcili między łozy — w szczelinę, i wparli czółno na ląd.
 Z torby dobyli chleb i ser, ile, że to był piątek i, wyciągnięci na murawie, pojadali.
 Murawa zdeptana była.