Strona:Maria Rodziewiczówna - Jerychonka.djvu/104

 — Dobrze pan robisz. Z pieniędzmi, jak z miłością. Kiedy co łatwo przyszło.. on le passe à d’ autres!
 Zwrócił się do Magdy i rzekł:
 — Przynoszę pani ukłony od pana Oryża.
 — O, co w to, to nie wierzę! — odparła swobodnie. — Zanadto ceni swoje grubiaństwo, żeby o czémś podobném pomyślał. Cóż? Jakże mu idzie robota?
 — Świetnie. Jutro go uwolnię, bo mi zanadto demoralizuje personel redakcyjny. Przyślę go pani na rekolekcye!
 — Toby był zacny chłopak, żeby mu uciąć połowę języka! — rzekła majorowa.
 — I umyć go gruntownie! — dodał Filip.
 W téj chwili wszedł pan Sylwester i od progu zawołał:
 — Nasz artysta się żeni, ani chybi. Co za luks, co za szyk!
 — Bajesz! — odparł Fink. — To ty się żenisz podobno.
 — Ja? Uchowaj Boże!
 — A no, to się kochasz. Onegdaj przecie przyjmowałeś damy.
 Stary galant zrobił minę skromną.
 — Baronowa uczyniła mi zaszczyt zwiedzenia zbiorów — rzekł dyskretnie.
 — Taak? — ironicznie zapytał Fink. — I ofia-