Strona:Maria Rodziewiczówna - Jerychonka.djvu/235

a oo niepoczytalny. To zgroza! I niema na takich kryminału! — wybuchnął Fink.
 — Po co! Jest szpital! — odparł obojętnie Sylwester.
 — A choćby i cmentarz! ale niech mi robotę skończy.
 — Et, głupiś! Poproś Domuntówny, niech go swym wpływem zażyje.
 — Ba! Domuntówna nazywa się Osiecka! Niéma o czém mówić.
 — To nie mów jéj, ale prześlij swą prośbę przez Filipa. Trochę to im uczyni dywersyi w miłosnych zachwytach.
 — A wiész co? Filip ma dobrą głowę. Jak on się prędko obejrzał, że baronowa go spłucze, gdy to dłużéj potrwa! Wziął sobie kobietę solidną i warsztat na pieniądze — teraz jest bezpieczny w razie finansowego krachu. Nie słyszałeś? bywa już znowu u baronowéj?
 — Nie, i to ją dziwi.
 — Widocznie Faustanger teraz się droży z sobą, kiedy ona taka pokorna! — zaśmiał się cynicznie Fink i wrócił do głównego przedmiotu swéj troski.
 — Bodaj się był mój Oryż w niéj zakochał! Potrzebowałby na jéj fantazye pieniędzy i pewnieby pracował.
 — Ty-bo masz słabość do niego! Znajdziesz