Strona:Maria Rodziewiczówna - Jerychonka.djvu/271

 — Lepsze złe spełnione od spodziewanego.
 — To racya! — potwierdziła Osiecka. — A przytem taki infamis im daléj od nas, tém lepiéj.
 Magda pociągnęła przyjaciółkę do pracowni i, stając przed nią, rzekła:
 — Tak wygląda ideał w praktyce i życiu. Tak wygląda ofiara i duchowe uczucie! Masz, przeczytaj jego pożegnanie.
 Berwińska odczytała list, złożyła go starannie i scharakteryzowała lakonicznie:
 — Bardzo pouczający dokument.
 Pomyślała chwilę i dodała:
 — Od wczoraj wiem o tém. Miałam list od Oryża. Przyniosłam z sobą: z kolei ty czytaj.
 Magda rozłożyła podaną ćwiartkę grubego papieru, na którym poprzednio ktoś widocznie próbował akwarellowych farb.
 „Donoszę pani, że tu jest wcale nieźle. Dostałem robotę na 300 reńskich i ulokowałem się u emeryta bardzo osobliwego, bo mi pozwala pluć, gdzie mi się podoba, palić zły tytuń i gwizdać ad libitum. Zabawię miesiąc, a może potém ruszę do Włoch, bo mi tu jeden kolega opowiada cuda o makaronie i serze.
 „Z Krakowa jechałem z baronową, tylko żem jechał za swoje, więc tertią, a że ona na koszt Osieckiego, więc primą. Chciałem mu napluć na głowę, gdy stał na perronie, patrząc za nią, ale pożałowałem śliny. Zresztą mogę to i tu uczynić, bo