Strona:Maria Rodziewiczówna - Jerychonka.djvu/76

kanapce, jął czytać ze środka, nie spojrzawszy nawet na tytuł:
 „Wyjechał z małą asystencyą, biorąc jednego z senatu Nerwę, biegłego w prawie, a z rycerstwa dwóch tylko...“
 — Kto wyjechał? — zagadnęła Magda, oglądając się.
 Oryż zajrzał na poprzednią stronicę:
 — „Tyberyusz“ — mruknął i czytał daléj jak maszyna...
 „Sejana i Kurcyusza Attyka. Reszta się składała z mędrków, których rozmowami dla rozrywki się bawił. Po wyjeździe jego świadomi niebieskich obrotów powiadali: „że pod takim aspektem wyjechał, który mu powrotu nie rokuje.“
 Magda mimowoli wybuchnęła śmiechem:
 — Pani teraz drwi ze mnie! — zawołał Oryż.
 — Bardzo się owszem cieszę, że pan nie pod takim „aspektem,“ jak Tyberyusz, wyjechał ztąd.
 — Wcale nie z ochoty wróciłem, ale dojrzałem zdaleka Sylwestra z Finkiem i uciekłem przed nimi.
 — Pewnie pan znowu Finkowi spłatał figla z illustracyami?
 — Czarna dusza wydawcy. On-by chciał, żebym mu pracował jak parobek. Ja go oduczę!
 — Co mu pan miał illustrować?
 — Albo ja wiem?! Dał mi książkę, alem jeszcze do niéj nie zajrzał.